Met veel bewondering heb ik de afgelopen dagen gekeken naar onze Nederlandse sporters. Het toernooi is nog niet voorbij maar de eerste gouden medailles zijn al binnen. Prachtig om soms de totale ontlading te zien. Ook de sporters die het net niet gehaald hebben laten een kwaliteit zien hoe je om kunt gaan met tegenslagen. Uiteraard is er eerst het balen en de zelfreflectie. Daarna volgt ook het besef dat het een moment is geweest en dat ze er alles aan hebben gedaan. Het geeft ze zelfs de motivatie om weer door te gaan.

Trainen

Wat alle sporters gemeen hebben is dat ze heel hard hebben moeten trainen om dit niveau te bereiken. Jarenlang trainen, afzien, vallen, opstaan, weer afzien en toch weer op staan. De ontlading van bijvoorbeeld Ireen Wüst was dan ook heel begrijpelijk. Velen hadden haar misschien al afgeschreven maar haar innerlijke motivatie en kracht heeft haar toch weer een gouden medaille opgeleverd. Gefeliciteerd!

Meditatie

Deelnemers aan de 8-weekse mindfulness training in Arnhem hebben vaak dezelfde innerlijke kracht en motivatie nodig. De training is soms afzien, vallen om daarna weer op te staan. Er  is een zekere innerlijke motivatie en kracht nodig om de mindfulness training aan te gaan. Soms kom je je eigen grenzen tegen en dat kan wel eens lastig zijn. De training is ook het begin van een langer traject. In 8 weken is het nog niet voorbij. Ik kan je echter beloven dat ook jij uiteindelijk “goud” kunt halen als je door weet te zetten. Hou je vol dan is er uiteindelijk die totale innerlijke rust en vrede.

Simpel

Nu lijkt het alsof mijn Mindfulness trainingen en meditatie sessies heel moeilijk zijn. Dat zijn ze echter niet. Mijn trainingen en meditatiesessies zijn eigenlijk heel simpel. Ze gaan over vriendelijkheid, tolerantie, geduld en compassie. Deze kwaliteiten bezit iedereen en ik laat je zien hoe je ze ook voor jezelf kunt gebruiken. Geloof mij, dat gedeelte blijkt soms best moeilijk te zijn.

Wat maakt geluk?

Er worden veel boeken geschreven over hoe je gelukkig zou kunnen worden. We lezen deze boeken omdat we ergens het sterke gevoel hebben dat we het iets missen in ons leven dat ons gelukkiger zou maken. De cruciale vraag is wat missen we dan? Wat willen we zo graag hebben dat ons gelukkiger maakt?

Wat missen we?

Misschien zouden we ons af moeten vragen “missen we wel wat?”. Natuurlijk zijn er momenten in ons leven dat we ons minder gelukkig voelen, misschien zelfs depressief. Deze ongelukkige momenten overschaduwen als het ware de prettige momenten in ons leven. In mijn praktijk als mindfulness & compassie trainer zie ik dat er heel veel aandacht wordt gevestigd op de momenten dat het niet zo goed met ons gaat. Dat is jammer want we missen daardoor zoveel mooie momenten die er ook zijn.

Workshop “de kunst van geluk”

We willen allemaal meer geluk. Geluk is echter niet zo vanzelfsprekend en makkelijk te verkrijgen. We kunnen wel leren om te gaan met tegenslagen in ons leven waardoor er meer innerlijke rust ontstaat. Dat vergt feitelijk maar kleine aanpassingen in onze manier van denken.

In April ga ik de workshop “de kunst van het geluk” geven. In deze workshop neem ik je in een middag mee naar “een gebouw met deuren”. In een middag wandelen we door dit denkbeeldig gebouw en openen we samen deze deuren en kijken we wat er achter iedere deur zit. Het kan best zijn dat er ook al open deuren zijn! We doen praktische oefeningen , we praten samen en misschien ontdekken we wel de heilige graal achter één van deze deuren. Aan de hand van concrete voorbeelden geef ik je tips hoe je een gelukkiger leven kunt leiden.

Wil je al meer weten over deze workshop neem dan contact met mij op.

Je niet goed genoeg voelen

Tijdens trainingen heb ik vaak te maken met deelnemers die zichzelf niet goed genoeg voelen.
Een gevoel dat ze altijd beter moeten zijn, dat ze beter hun best moeten doen.

Eén van de verklaringen dat wij in het Westen vaak dit gevoel hebben wordt wel eens gezocht in de erfzonde.
De erfzonde geeft ons het gevoel dat we niet volmaakt zijn, dat we niet oké zijn. We moeten daarom heel erg ons best doen om een goed mens te worden.

Rode inkt

Zelf kan ik mij herinneren dat dit gevoel al op school werd aangewakkerd. In mijn tijd schreven we nog met inkt.
Ja, zo oud ben ik al. In mijn tafeltje zat een klein potje met blauwe inkt waarin je de pen kon dippen. Als je heel erg goed je best deed, en mooi schreef, werd je door de juf beloond.
Je mocht dan met rode inkt schrijven! Hoezeer ik mijn best ook deed nooit heb ik met rode inkt mogen schrijven. Mijn handschrift was niet mooi, niet goed genoeg.
Keer op keer zat ik als kind vol verwachting uit te kijken naar het moment dat ik met rode inkt mocht schrijven.
Helaas, het was nooit goed genoeg. Dat ik het mij nu herinner zegt iets.
Het is een diepgeworteld gevoel dat ik mijn best had gedaan maar het niet goed genoeg was. Dat ik niet goed genoeg was.

Je best doen is niet goed genoeg

Jaren later werd ik hier aan herinnerd omdat één van mijn kinderen nooit een stikker als beloning kreeg voor zijn inzet om mooi te schrijven.
Geloof mij, hij deed ontzettend zijn best maar het was volgens de juf niet goed genoeg.
Ik heb gepraat als brugman om haar te overtuigen dat je de inzet moet belonen en niet alleen het resultaat.
Geef dat kind een stikker! Helaas, ze bleef bij haar standpunt. Zijn handschrift was niet mooi en niet goed genoeg voor een stikker.

In mijn trainingen geef ik deelnemers mee dat ze goed genoeg zijn, dat ze oké zijn zoals ze zijn. Het lijkt zo logisch maar voor veel deelnemers is het een hele openbaring.