Je niet goed genoeg voelen
Tijdens trainingen heb ik vaak te maken met deelnemers die zichzelf niet goed genoeg voelen.
Een gevoel dat ze altijd beter moeten zijn, dat ze beter hun best moeten doen.
Eén van de verklaringen dat wij in het Westen vaak dit gevoel hebben wordt wel eens gezocht in de erfzonde.
De erfzonde geeft ons het gevoel dat we niet volmaakt zijn, dat we niet oké zijn. We moeten daarom heel erg ons best doen om een goed mens te worden.
Rode inkt
Zelf kan ik mij herinneren dat dit gevoel al op school werd aangewakkerd. In mijn tijd schreven we nog met inkt.
Ja, zo oud ben ik al. In mijn tafeltje zat een klein potje met blauwe inkt waarin je de pen kon dippen. Als je heel erg goed je best deed, en mooi schreef, werd je door de juf beloond.
Je mocht dan met rode inkt schrijven! Hoezeer ik mijn best ook deed nooit heb ik met rode inkt mogen schrijven. Mijn handschrift was niet mooi, niet goed genoeg.
Keer op keer zat ik als kind vol verwachting uit te kijken naar het moment dat ik met rode inkt mocht schrijven.
Helaas, het was nooit goed genoeg. Dat ik het mij nu herinner zegt iets.
Het is een diepgeworteld gevoel dat ik mijn best had gedaan maar het niet goed genoeg was. Dat ik niet goed genoeg was.
Je best doen is niet goed genoeg
Jaren later werd ik hier aan herinnerd omdat één van mijn kinderen nooit een stikker als beloning kreeg voor zijn inzet om mooi te schrijven.
Geloof mij, hij deed ontzettend zijn best maar het was volgens de juf niet goed genoeg.
Ik heb gepraat als brugman om haar te overtuigen dat je de inzet moet belonen en niet alleen het resultaat.
Geef dat kind een stikker! Helaas, ze bleef bij haar standpunt. Zijn handschrift was niet mooi en niet goed genoeg voor een stikker.
In mijn trainingen geef ik deelnemers mee dat ze goed genoeg zijn, dat ze oké zijn zoals ze zijn. Het lijkt zo logisch maar voor veel deelnemers is het een hele openbaring.
