Aandacht voor depressiviteit
Er is steeds meer aandacht voor depressiviteit en dat is prima. Toch schuurt er iets bij mij als (weer) een bekende Nederlander enthousiast over zijn of haar periode van depressiviteit of burn-out praat.
Ik denk dat iedereen wel eens een moeilijke periode in het leven heeft gehad en zich dan een tijd somberder voelt. Misschien hoort dat ook wel bij het leven. Het wordt pas problematisch als deze somberheid hardnekkig en solide wordt, en niet meer dreigt weg te gaan. Ik gun echt iedereen zijn “moment of fame” maar heb te doen met de mensen die hun hele leven moeten leren leven met depressiviteit
Deze mensen leven vaak in anonimiteit en eenzaamheid. Voor hen is het leven lijden geworden. Deze mensen zou ik wat meer willen horen. Hoe leven zij met hun depressiviteit? Wat zouden zij nodig hebben om hun lijden te verlichten. Daar ben ik in geïnteresseerd. Toen ik laatst naar een aflevering van “Frozen Planet” zat te kijken moest ik daar gek genoeg aan denken.
De Zuidpool
De Zuidpool is één van de gevaarlijkste en vijandigste gebieden voor de mens. Met een temperatuur van gemiddeld minus 45 graden is het voor de mens vrijwel onmogelijk om daar een normaal leven op te bouwen. Er groeit niets en ruim vijf maanden per maand is er geen zon.
In de winter stormt het er hevig waardoor leven op de Zuidpool voor de mens lange tijd ondenkbaar was. En toch, met veel pijn en moeite, betrad de mens in 1911 de Zuidpool. De mens heeft zich weten aan te passen aan de intens koude en barre omstandigheden. Om op de Zuidpool te overleven hebben ze aangepaste kleding en bouwen ze warme verblijven waarin het prettig vertoeven is.
Dat neemt echter niet weg dat de omstandigheden onveranderd blijven. De mensen die er wonen zitten daarom grotendeels opgesloten in hun verblijven. Het vraagt discipline, doorzettingsvermogen, inlevingsvermogen, samenwerking en compassie om in de barre omstandigheden te overleven.
De innerlijke storm overleven
De Zuidpool deed mij denken aan mensen met chronische depressiviteit. Ook zij zitten opgesloten in hun verblijf (het lichaam). Innerlijk stormt het er altijd en het is voor hun een kille en nare plek waar de zon niet vaak schijnt. Er groeit ook niets vruchtbaars en ze worden er zeker niet blij van. Als ze geen maatregelen treffen kan het er zelfs dodelijk zijn.
Het heeft dus veel kenmerken van de Zuidpool. Het is een onbegaanbaar, gevaarlijk en ook dodelijk gebied waar een normaal leven vrijwel onmogelijk lijkt. En toch lukt het veel mensen met depressiviteit te overleven en een verblijf te bouwen waar ze toch kunnen vertoeven. Dat vraagt dezelfde kwaliteiten en vooral ook heel veel moed.
Heel veel mensen met chronische depressiviteit hebben zich toch weten aan te passen aan de barre omstandigheden waarin zij dagelijks leven en voor diegene die niet in staat zijn om op eigen kracht een verblijf te bouwen is in Nederland gelukkig heel veel goede hulp. Maatschappelijk werkers, huisartsen, therapeuten, familie, vrienden en ook steeds vaker vindt men de weg naar een mindfulness trainer.
Mindfulness bij depressiviteit
Laat ik helder zijn over Mindfulness (of meditatie) bij depressiviteit. Onderzoek wijst uit dat het beoefenen van mindfulness bij depressieve klachten absoluut helpt. Het verkleint zelfs de kans op recidive. Het is echter geen pilletje tegen depressiviteit. Het is ook geen garantie dat de depressiviteit volledig verdwijnt. Deze blijft vaak ergens toch latent aanwezig.
Mindfulness helpt om te leren leven met depressieve klachten waardoor ze dragelijker worden. Het helpt je beter te functioneren. Mindfulness helpt bijvoorbeeld om in te zien dat gedachten geen feiten zijn en het vergroot de zelfcompassie.
De combinatie van deze twee is wat mij betreft de kracht van mindfulness. Voor mijzelf waren deze twee ook redenen om met mindfulness/meditatie te beginnen. Uit ervaring kan ik zeggen dat het helpt.